🔴⚪️ De Nielsbrief is verbouwd! 🛠️
1. Daar is-ie weer!
Merck Mercuriadis behoeft in deze nieuwsbrief bijna geen toelichting meer, omdat bijna elke editie van 2021 één of meer links bevatte naar zijn bedrijf Hipgnosis dat met veel geld smijt om (een deel van) de rechten van Neil Young, Lindsey Buckingham (Fleetwood Mac) en wereldhits als Shape of You, All I Want For Christmas Is You en Sweet Dreams op te kopen.
Misschien zijn jullie zijn verhaal en kop al zat, ik niet. In het eerder gedeelde interview was hij openhartig en fel, maar leek het doel van interviewer en interviewee vooral om de toch al boze concurrentie zout in de wonden te strooien en met ferme, maar niet onware statements de kussens verder op te schudden. Dat was in een vakblad, veelal gelezen door diezelfde concurrenten. Het goeie van onderstaand interview vind ik dat The Guardian er zowel in slaagt goed uit te leggen wat Hipgnosis nu precies doet, waarom dat scheve ogen én Mercuriadis' bedrijf veelbesproken rechten oplevert – geïllustreerd met cijfers en een paar handige lijstjes –, en tegelijkertijd een mooi, eerlijk portret schetst van wie Mercuriadis is, waar hij vandaan komt en waarom hij doet wat hij doet.
Hit songs can be a better investment than gold – and by snapping up the rights, Merck Mercuriadis has become the most disruptive force in music. “Songwriters are delivering the most important component, yet getting the smallest cheque.”
Nog een lekker smeuïg portret? Inside Jeff Bezos’s failed attempt to make Amazon “cool” like Apple and Nike.
2. Dit heb ik vaak proberen uit te leggen...
Als je zoals ik al een paar decennia op verschillende plekken in de muziekindustrie werkt, bij platenmaatschappijen, een boekingskantoor, media, als marketeer of manager (LinkedIn), krijg je op feestjes soms ongemakkelijke en ingewikkelde vragen waarom dingen gaan zoals ze gaan. De meestgestelde vraag op verjaardagen (na “Is [artiest X] echt zo'n lul/zo leuk als hij lijkt?”) is: “Waarom moet ik bijna een tientje aan servicekosten betalen als ik naar The Weeknd wil?!” Dat heb ik regelmatig uitgelegd terwijl ik een hap taart nam 🎂 Voor wie dat ook wil snappen legt Jack het uit in het draadje dat start als je op onderstaande Tweet of hier klikt. Geschreven vanuit de Amerikaanse situatie, dus bedragen verschillen, maar de onderliggende principes zijn min of meer gelijk:
TL;DR, dit vat het antwoord op de vraag min of meer samen:
3. Niet compleet, wel overzichtelijk
Onderstaand blog heeft vaker doorwrochte achtergrondartikelen met interessante visies en uitleg, maar de zeer specifieke onderwerpen en schrijfstijl vind ik meestal wat hoog gegrepen voor de Nielsbrief. Misschien onderschat ik mijn lezers schromelijk, maar niet elke analyse is m.i. het delen waard. Plus uit de stats blijkt dat jullie het liefst klikken op filmpjes, sappige quotes, bloed, bloot of als ik in mijn inleiding #ophef suggereer 😜 Nielsbrief-lezers zijn net echte mensen!
Onderstaand stuk is een mooie uitzondering. Niet per se het grootste en belangrijkste nieuws, wel wat ik ook ambieer met de Nielsbrief, maar niet altijd lukt: ontwikkelingen en nieuws compact en logisch aan elkaar rijgen en zo een nieuw inzicht of duiding van de actualiteit creëren. Ben jaloers:
As is often the case, a succession of apparently unrelated events actually have a connecting thread. In this instance there are three: the (continued) astronomic rise of the independent artist, the growth of creator tools and streaming’s growing pains. This is how the events of the last week or so are both interconnected and interdependent.
"Even though Tidal has been declining as a streaming service, they have a strong brand and access to artists," said Laura Chau, partner at Canaan. "With [Twitters CEO @Jack Dorsey's] Square buying Tidal, they essentially are buying access to those artists and circumventing the creator acquisition challenge that many emerging companies will have."
4. We begonnen lekker fel en zo eindig ik ook
In de vorige Nielsbrief schreef ik al over het wapengekletter tussen techgiganten als Facebook, Google en Apple enerzijds, de EU en Amerikaanse regering anderzijds. Het eerste grote strijdperk was Australië. Het gevecht met Facebook daar is beslecht (een nieuwe strijd tussen Fortnite en Google inmiddels gaande...) en ik zeg eerlijk: ik dacht dat de Australische regering had gezegevierd en Facebook bakzeil gehaald.
Mooi om dan te lezen dat het misschien precies andersom is... En vooral als het zo treffend en fel is opgeschreven. Check dat citaat 🔥🔥🔥:
Australia’s play can be simplified to: “We have something you find incredibly valuable, and unless you give us what we want, we can destroy it.” To which Facebook, by unilaterally banning Australian news stories, responded: “You have a really messed up idea of who finds what valuable here. Here, watch me shoot the hostages and show how illusory your “leverage” really is.”
Hopelijk blijft de verf op deze nieuwsbrief zitten en heeft het nieuwe design geen verborgen gebreken. In dat geval ontvang je volgende week een nieuwe aflevering. Tot dan!
Groet,
Niels
P.S. Erwin wees me op deze podcast over Spotify's ontstaansgeschiedenis. Klinkt boeiend, al is het natuurlijk wel de kok die zijn eigen eten proeft, dus ik verwacht niet al teveel sappige details of controversiële opinies die de beurskoers in gevaar brengen...
P.S. II: Het is de Maand van de DJ op 3FM! Check dit mooie, maar enigszins droevig stemmende essay nu de clubs precies een jaar dicht zijn, de Top 50 invloedrijkste Nederlandse dj's en dans daarna je tranen weg op deze 25 Tijdloze dansvloerklassiekers.
Gekozen door bijna 90 dj's, playlist by VPRO 3voor12, 5 uur, 14 min.