🔴 Deze 10 tips zijn een schot in de roos 🎯
Een dag later dan normaal, maar wat maakt het uit? Ik had in het weekend geen zin en tijd, dus heb ik me gisterenavond kwaad gemaakt. Het regende toch.
In deze editie van de Nielsbrief:
1. Dat heb ik niet vaak: 10 tips in 1 nieuwsbrief, bijna allemaal raak.
2. Bah! 🤢
3. Zo’n filmpje dat de boel kundig en aantrekkelijk samenvat. Hierna snap je ‘t.
4. Die nieuwe Jamie xx: bij nader inzien toch wat gemakzuchtig? 🤔
1. Het beste dat ik ooit las
Dat is dit zeker niet, maar wel een zeldzame nieuwsbrief waarin ik bijna elke lees-, kijk- en luistertip onmiddellijk wilde aanklikken. De Nielsbrief gaat over muziek en de muziekindustrie, maar ik heb – heel gek – ook andere hobby’s en interesses 😄, dus deel ik graag dingen die mijn nieuwsgierigheid kietelden, ook als die niet direct onder het strakke format van deze nieuwsbrief vallen.
Freelance schrijver Dave Schut deelt bijna wekelijks een goed verhaal en eenmaal per maand wat hij las, keek en luisterde. In september waren dat een uitlegvideo over een misser van Tim Hofman, een interview met Nick Cave (toch muziek!), artikelen over WOII, de scherpste analyse van de Algemene Beschouwingen, een fragment uit Vandaag Inside, een documentaireserie over tbs-patiënten, een boek over trauma en de beste tv-serie van dit moment — 10 tips in totaal.
Waar dit clickbait-y kopje dan op slaat? Dave deelt ook ‘het beste tijdschriftartikel dat Nieuwsuur-journalist Eelco Bosch ooit las’, over 9/11, en aansluitend zijn eigen favoriete tijdschriftartikel. Die eerste kende ik al, die tweede nog niet. Allemaal in:
Leuk, andermans tips, maar waar ik zelf naar luister? Er zijn ontzettend veel sterke platen uit, het is echt hoogseizoen, en die nieuwe van Nick Cave, Wunderhorse, Tramhaus, Fontaines D.C. en opnieuw een wonderschone prachtplaat van Eefje staan hier continu op. Op die van Tramhaus is het heel lekker badkamers verbouwen ⛏️
2. Vieze feestjes
Hiphop superster Diddy wachten een paar hete jaren, al zit hij nu in een koude cel. De openbaar aanklager in Amerika verdenkt ‘voorheen P’ van vrouwenhandel, gedwongen prostitutie, het stiekem drugs voeren aan mensen die allerlei nare dingen moesten doen op zijn zg. ‘freak parties’, waar Diddy in die tijd al vrij schaamteloos over sprak in interviews. Het vermoeden bestaat dat Diddy net als Epstein allerlei bekende mensen meesleept in zijn val.
DJ Joost van Bellen was tweemaal op één van Diddy’s feestjes aanwezig tijdens Miami Music Week, maar zoals dat gaat: Diddy, zijn entourage en deze lelijkheid kreeg hij niet te zien, dat gebeurde (of niet) achter de schermen, een etage hoger en niet in het zwembad waar Van Bellen naast stond. Hij zag die 1.000 flessen babyolie niet staan… Toch houdt hij een nare smaak in zijn mond over aan de smerige verhalen en schokkende filmpjes die nu naar buiten komen:
Luister het hele verhaal in de nieuwe Machine:
Daarin vertellen we ook waarom Bob Dylan nu werkelijk een box met 431 nummers uitbrengt, incl. 23 versies van ‘Knockin’ On Heaven’s Door’ 🤯 (Gijsbert luisterde ze allemaal en koos de beste). Verder ook leuke dingen in deze Machine, want Atze en ik bespreken en beluisteren pikante pornoschlagers die door AI lijken gemaakt en in Duitsland Tirol een hit zijn. Heerlijk onderwerp! 😂
3. Nu even zakelijk: uitstekend samengevat
Een terugkerend onderwerp in De Machine is ticketing, de verhoudingen en verschuivingen in de live-industrie en concertmarkt, in Europa en soms de VS. Inmiddels weet ik uit reacties van luisteraars, in mijn inbox, DM’s en op festivals, dat het daar niet vaak genoeg over kan gaan. Wat soms als een herhaling voelt, blijft voor veel mensen nieuws en iets dat ze graag beter willen snappen.
Een uitkomst zijn in dat geval dit soort lekker bij elkaar geknipte filmpjes die alle feiten op een aantrekkelijke manier onder elkaar zetten en de situatie verduidelijken. Deze kwam via Thijs en legt uit hoe de Amerikaanse livemarkt in elkaar steekt, hoe dat zo gekomen is, waarom ticketprijzen daar door het dak gaan, artiesten en publiek nauwelijks om Ticketmaster en Live Nation heen kunnen en die partijen zg. grass roots venues de nek omdraaien. Zeer verhelderend:
Dank je, Thijs.
Meer zakelijke uitleg: op een bijeenkomst in Abbey Road legt de baas van Universal Music uit hoe ‘s werelds grootste label de toekomst ziet en waar kansen liggen:
Ik heb de kern van Grainge’ verhaal er zo goed mogelijk uit geknipt: ✂️
Grainge began by laying out three “fundamental facts” of Universal’s business:
The first - and one with which no one can really disagree - is that streaming has changed everything, resulting in a “quantum leap forward in music access and monetisation” that will continue to “propel many years of industry growth”.
Second, “super fandom” is “a core component of music industry economics”, and right now the opportunities presented by superfans are not being fully realised.
Despite streaming having delivered huge value “it has also leveled the playing field”, says Grainge, explaining that people pay the same for access to music whether they are listening “five hours a day or five hours a week”. This means that where, back in 2014, superfans in the “download to own” era were paying around three times as much compared to the average consumer, today the spend of a superfan and an average consumer is the same.
Finally (though actually, not quite finally) “Music is Universal”, and you can bet that whoever came up with that one dislocated their shoulders patting themself on the back. “Music is fundamental to the human experience”, waxed Grainge, “the most enjoyed and influential form of media in the world”.
However, a recurring theme throughout the day - and one which tied the hours or presentations together - was Grainge’s final fundamental fact, snuck in at the end of his big three, which is that the “value proposition of streaming is extraordinary” - both today, but also into the future.
That value proposition is simple. “Access to all the music in the world, in the palm of your hand, frictionless discovery, personalised, shareable and always with you, wherever you go”, said Grainge.
4. Zó had ik het nog niet bekeken 🤔
Ook net uit: de nieuwe Jamie xx. Ik ga altijd wel lekker op ‘s mans producties, remixen en hitjes, maar vanwege mijn dagelijks werk ga ik er óók heel goed op wanneer iemand vakkundig fileert en heel goed opschrijft waarom het misschien wat gemakzuchtig is allemaal:
These are two questions I have pondered a great deal over the past two decades, as I have gone from being a young person who goes out to clubs and also writes about dance music, to being an older person who doesn’t often go out to clubs, who also writes about dance music. […]
Een reaguurder onder deze blogpost vat het ook fraai samen:
The album has no grit whatsover, like too much prosecco.
Ik kan hier meer argumenten citeren, maar lees het lekker zelf! 😀 Wie het einde van het stuk haalt – en da’s niet moeilijk –, wordt beloond met waar deze Nielsbrief mee begon: een mooi lijstje muzikale dance-tips waar auteur Ben Cardew wél graag naar luistert. Of oordeel zelf:
Tot de volgende Nielsbrief!
Groet,
Niels