🔴 Dood aan het algoritme! ☠️
Vorige week had ik te weinig boeiends voor een fatsoenlijke Nielsbrief. De criteria zijn streng 😉, maar vandaag trap ik af met een item dat die lat ruimschoots haalt. Verder: een prachtige muziektip.
In deze editie:
1. Pijnlijk accuraat essay over kunst 🆚 entertainment anno 2024
2. Dood aan het algoritme! ☠️
3. Grote meneer aan het woord
4. Snel, luisteren!
1. De toestand in de wereld (nou ja, van kunst & cultuur)
Kijk even goed naar dit diagram:
Het staat halverwege onderstaand essay en is wat mij betreft pijnlijk raak… 😟 Er is een onmiskenbare beweging in kunst, cultuur en entertainment naar ‘snelle kicks’ en Ted Gioia – die ik vaker met een warme aanbeveling heb gelinkt – illustreert er zijn uitstekende verhaal mee. Kraakhelder opgeschreven, precies lang genoeg en bovenstaand diagram is niet het enige veelzeggende plaatje dat hij erin gebruikt om zijn punten duidelijk te maken. De must-read van deze week:
2024 may be the most fast-paced — and dangerous — time ever for the creative economy. […] I want to tell you why entertainment is dead. And what’s coming to take its place.
Some companies get people hooked with pills and needles. Others with apps and algorithms. But either ways, it’s just churning out junkies. […]
If you thought the drug cartels were rich, wait till you see how much money the dopamine cartel is making. For a start, check out the market cap at Apple, Meta, etc. They are literally too big to stop. […]
Just telling the truth about the dopamine cartel would be a major step forward for the culture in 2024.
2. Algoritmes helpen alles naar de ratsmodee!
Tjongejonge, het is geen Nielsbrief met vrolijke boodschappen deze week… 😞 ‘Eerst het zout dan het zoet’ zullen we maar zeggen, want ook deze column is mij uit het hart gegrepen: Are algorithms killing music discovery?
It's no secret that the streaming economy has drastically impacted music creation and discovery. New pop and hip-hop songs are getting shorter and shorter to compete for listener engagement. The bridge — the bit between the verse and chorus — is also disappearing in favour of snappy intros and earlier choruses to hold your attention.
Wat betreft het voeden van Spotify’s gulzige algoritme met steeds kortere tracks, skits, nikszeggende vulling en muzikaal zaagsel: daarover zegt onze kersverse redactie-stagiair Tyron ware dingen als Hot Take in de nieuwste Machine:
N=1, maar mijn persoonlijke ervaring is dat Spotify de laatste tijd aan de knoppen draait: er komen wat meer verrassende tracks voorbij in mijn Daily Mixes en ook autoplay (de tracks die Spotify automatisch opzet na een door jou gekozen song of als een playlist is geëindigd) en Spotify Radio putten niet meer uitsluitend uit tracks die ik zelf al kapot gedraaid heb. Toch: dood aan het algoritme! ☠️ Of liever gezegd: laat mij zelf aan de knoppen zitten door het % onbekende of niet eerder gedraaide tracks in te kunnen stellen of naar smaak een extra scheutje hip hop toe te voegen.
Veelzeggend nieuwsfeitje dat aansluit bij deze ontwikkeling: Every Noise at Once was an essential tool for discovering new music and artists — until Spotify laid off the guy maintaining it. 😭 Dit artikel legt goed uit hoe muziektips en ‘discovery’ op Spotify (niet goed genoeg) werken, en nu dus nog een beetje minder:
What Every Noise at Once provided to Spotify users was simplicity — a set of basic discovery features that allowed people to explore new genres and browse new music within those genres without filtering through a deluge of algorithmic recommendations. It’s a native utility that Spotify is noticeably lacking.
3. Belangrijke man aan het woord
Martin Mills is oprichter van Beggars Banquet, onderdeel van de Beggars Group, en bouwde daarmee sinds 1977 een zeer indrukwekkend en uiterst succesvol roster op. Op Beggars Banquet en iconische zuster-/sublabels als 4AD (van Ivo Watts-Russell; This Mortal Coil, Cocteau Twins), Richard Russells XL Recordings, Rough Trade en Matador verscheen muziek van o.a. Adele, The Prodigy, Radiohead, The White Stripes, Pixies en talloze andere artiesten. Samen met Daniel Miller (oprichter van Mute Records; o.a. Nick Cave, Depeche Mode, Moby) en Geoff Travis (Rough Trade; The Smiths, The Strokes, Arcade Fire, Belle & Sebastian) stond Mills aan de basis van de Britse onafhankelijke muziekindustrie. Die 3 mannen (Mills, Miller + Travis dus) zijn absolute independent A&R- en industrielegendes, geen kleine jongens. Mills richtte deze eeuw ook Merlin op, een netwerk dat de digitale distributie coördineert en belangen behartigt van een lange lijst belangrijke, onafhankelijke labels. Merlin biedt zo ook enig tegenwicht aan de enorme wereldwijde macht van de major labels. Dat is dan ook – niet verrassend – een belangrijk onderwerp in dit interview met Mills:
Mills also expressed concern at the current power of Universal Music Group: “They’re dominant, and are apparently proud to admit it. And, as market leaders, very smart at it. Which is dangerous,” he said. “We’ve been living in an oligopolistic marketplace for a decade or so, and I think that oligopolistic marketplace is rapidly becoming a monopolistic one.”
4. Bindende muziektip 🎵
Zoals bekend werk ik op de beste & leukste muziekredactie van Nederland 😊 Ik bemoei me zelden met de inhoud, maar focus op de 3 P’s: politiek, personeel en poen. De redactie gaat over de muziek. Ik volg ze allemaal op Twitter en Instagram, want zo leer ik nog ‘ns wat goede nieuwe muziek kennen 😉 Naast de beste redactie hebben we ook de leukste eigenwijze stagiairs met goede oren. Stephanie is net afgezwaaid, maar zij tipte Timo en die zette deze bijzondere en sterke plaat in zijn niet te missen Threads-draadje 🧵 waarin hij bijna dagelijks een mooie nieuwe plaat deelt (ook op X/Twitter). Onderstaand album omschreef hij als Bon Iver x Prince en ik kan het niet beter zeggen. Het schuurt flink en de plaat moet even op gang komen, maar vanaf het derde nummer is het raak. Favoriet: Candy (want pop!). Geniet ervan:
Dit was het weer voor deze week. Tot de volgende Nielsbrief!
Groet,
Niels