đ´âŞď¸ Mijn goede voornemen
1. Hier ontkom ik niet aan
Jaaroverzichten en terugblikken. Ik heb verschillende lijstjes en tips onder elkaar gezet die ik in de Kerstvakantie las, luisterde of waarmee ik â toen ik gisteren uit mijn korte winterslaap kwam â 2021 aftrapte. Je mist nu eenmaal meer dan je meemaakt, dus blij ben ik met alle ter zake kundige, enthousiaste zendelingen-met-smaak, die hun vrije tijd besteedden om het voorbije jaar samen te vatten:
Meteen maar met de meest uitgebreide starten: St. Paul's List-O-Mania, 2020 in 50 (!) lijstjes. Vriend Paul is erkend muzieknerd, gerenommeerd dj, muzikale veelvraat, popquiz- en neurotisch lijstjesmaker. Met deze 50 bepaal je zelf waar je 'bij' bent en wat je hebt gemist. EĂŠn keer lezen en daarna genieten van Marks monnikenwerk die alles in 1 verzengende Spotify-playlist zette. Ik ga met name goed op de cover- en remix-overzichten. Hulde Paul, hulde Mark!
Psychocandy verzamelde ook de favoriete tracks van 2020.
âHet was ons het jaartje welâ merkt de 3voor12-redactie terecht op. Dat lijkt me een eufemisme, zeker als je de 13 magische momenten van 2020 ziet of ĂŠĂŠn van de 25 beste interviews van het jaar leest. SAULT voert terecht onze lijst met 20 beste albums aan (ergens onderaan bungelt mijn Top 10). Sorry but not sorry, Tom!
Op de valreep De Plantage van Onze Voorouders geluisterd met Kerst. Wat een schitterende, leerzame, goedgemaakte podcast!
Na de Dertiende maakten vriend Wilbert en ik ons nog een keer kwaad en poepten tussen Sint en Santa Perfect Veertiende Kerstdag uit. âMaar Niels, Kerst is gelukkig lang en breed achter de rug, toch?â Klopt, maar beide compilaties hebben we met zĂłveel zorg, rode wijn en nauwelijks een Kerstplaat samengesteld, en vinden we zo geslaagd, dat ze ook prima onder diners of op zondagochtenden in januari passen. Enjoy!
Eveneens met veel zorg verzameld: collega en muzieksamensteller Menno's strenge selecties van de beste (radio-)songs van 2020. Van de â en ik citeer â '2247 goedgekeurde liedjes in 2020' gooide Menno er 22 in 2020 SLOW en slechts eentje meer in 2020 UP. Now That's What I Call Curation!
Maar ik kijk niet alleen terug in deze Nielsbrief. 2021 startte met Atzes marathoninterview met Kees de Koning (uur 1, 2, 3). Guuz tipte Mark Fredson, voor wie van yacht, Billy Joel, glijsax en Tobias Jesso Jr. houdt. Die tip kwam uit de #TonTop2020, een schatkamer waarin Guuz grasduinde, evenals in de traditionele Top 31 van Jan Kooi's Elpee Groningen. Jan is dol op 60's, garage, powerpop, (stevige) Americana, (post-)punk en country. In mijn vriendengroep wisselden we ook favoriete 2020-albums uit, daar vond ik Coriky een leuke ontdekking.
2. Terug- en vooruitblikken met Spotify
Wetende dat de streamingmarkt in Nederland voor >80% wordt beheerst door Spotify, is het lezen van hun jaarcijfers altijd boeiend en relevant:
Wat Spotify de komende tijd van plan is? Podcasting en vooral het advertentiemodel daar omheen innoveren en domineren:
âThe creator community has been left out of the value creation,â [Spotify's Jay] Richman said. âThat's something we have an opportunity to write with this approach. We want to learn from [Facebook and Google] and develop a truly healthy ecosystem that works for all of the constituents.â
Ex-Spotify'er Troy Carter is zijn eigen bedrijf gestart en laat in die hoedanigheid regelmatig van zich horen in de internationale vakpers. Hij kwam hier vaker voorbij en heeft iets te verkopen, dus zijn visie is gekleurd, maar met ervaring als manager en bij Spotify kent hij meerdere kanten van de moderne muziekindustrie. Hij praat geen poep. Onderstaand interview sluit aan bij het eerste item in de vorige Nielsbrief, waar ik refereer aan de ruimte in de markt en flexibele technologische mogelijkheden waar bedrijven als Kobalt en BMG Rights mee zwaaien richting artiesten. Als ik me in de inleiding voorneem om regelmatiger de Nielsbrief te versturen, valt te hopen dat komend jaar meer van dit soort interviews en interessante achtergrondartikelen verschijnen:
Carter: âNew artists are becoming smarter and smarter, we canât be greedy. In all fairness, record labels take a risk that most people arenât willing to take; they invest millions of dollars into an artistâs career, without having a clear understanding of whether theyâre ever going to see that money back. [But] if that artist has success, then the model should change. So you might start off on a traditional record deal where the label gets 83% and the artist gets a 17% royalty. But if that artist becomes Roddy Ricch or whoever, [when the label has] made a significant profit, then maybe the economics flip, and that artist receives 75%, and the label gets 25%. Because now youâre de-risked; youâve made a profit, and you have a consistent amount of revenue flowing in from [those] projects.â
Has streaming volume really peaked in the U.S. or is the current stalled growth a blip?
3. Het meesterwerk dat ik op mijn 16e verjaardag kreeg
Dat was Prince' beste, waarvan de New York Times fraai in beeld bracht en met diverse betrokkenen vertelt hoe de titeltrack tot stand kwam:
Al surfend kwam ik ook weer langs onderstaand oudje, waarvan het nog steeds een raadsel is dat dit echt is vastgelegd en online staat:
4. Oja, ook 2 Machines, morgen de eerste van 2021!
#73: Deze aflevering eindigt heel bewust met een lang fragment van Howard Goodall, die werkelijk feilloos uitlegt wåt de Brexit betekent voor Britse muzikanten. Een ramp. Verder praten we over de zin en het businessmodel van live streaming concerten en over xtc.
#74: Hierin analyseer ik waarom Bob Dylan zijn auteursrechten voor $300 miljoen aan Universal verkocht en deelt Atzes broer Jop zijn wetenschappelijke visie op het coronavirus. Atze en ik sluiten af met onze 3 favorieten uit JQBX dit jaar.
Dit was de eerste Nielsbrief van 2021, hopelijk het begin van meer en vooral meer regelmaat. Tot de volgende!
Groet,
Niels