🔴⚪️ Stokpaardjes berijden 🐴
1. Liever ER dan UCPS?
De vorige 2 Nielsbrieven besteedde ik uitgebreid aandacht aan de 'eerlijke' verdeling van streaminginkomsten en het businessmodel dat in de moderne muziekindustrie langzaam maar zeker de norm wordt, maar lang niet voor iedereen lekker uitpakt. Met name artiesten met een slechte labeldeal (= lage royalties), die geen eigenaar zijn van hun eigen opnamen (= master), (sessie-)muzikanten, tekst- en songschrijvers hebben vaak het nakijken.
Om de Netflix-analogie door te trekken: hier lees je de lange Nielsbrief waarom genoemde makers vaak aan het kortste eind trekken in 2021. Luister je liever? Vanaf 29:11 min. leg ik het uit in De Machine. Daarbij komen ook muzikant/songschrijver Bertolf en labeleigenaar Applescal aan het woord, die ervaringen delen en vertellen hoe streaming voor hen uitpakt. Hun verhaal lees ik te weinig in dit debat!
Hier en daar komt in deze discussie UCPS (uitleg) voorbij als oplossing om niet-mainstream artiesten meer over te laten houden aan streaming. Vorige week verwees ik naar 9 tweets over een Frans onderzoek dat die uitkomst betwijfelt. Deze blogger neemt dat onderzoek verder door en komt tot vergelijkbare conclusies, maar dan steviger onderbouwd (mét plaatjes!):
“In the current state of the market for recorded music on streaming platforms, the impact of UCPS in terms of value is symbolic for most of the categories analysed. One figure is quite striking: beyond the 10,000th most listened to artist, all genres combined, the impact of the switch to UCPS would be at most a few euros per year on average over the year per artist.”
Op z'n Hollandsch: er wordt met UCPS wat geld herverdeeld in de top (ten koste van hiphop-artiesten), maar daaronder levert men in. De middenmoot krijgt minder (daar is het wat mij betreft juist om te doen), de major labels veel meer. Reden? Hun gigantische backcatalogus vol oud hitmateriaal dat zonder verdere kosten aan opnamen of marketing geld blíjft genereren. ABBA, Beatles, Queen; noem maar op. Die wedstrijd win je met je akoestische gitaartje nooit. Backcatalogus is the gift that keeps on givin', een money-printing machine... 💸💸💸
Tot zover hetgeen vooraf ging in dit debat.
In mijn online zoektocht over dit onderwerp stuitte ik op ER: Equitable Remuneration. O.a. Guy Garvey (Elbow), Ed O'Brien (Radiohead) en Tom Gray (Gomez) pleitten eind vorig jaar al voor het creëren van deze additionele inkomstenstroom in het streamingtijdperk:
The idea behind ER is that a share of streaming money would be collected by PPL (= Phonographic Performance Limited, een soort Britse Buma/Stemra) and distributed among music creators much like radio royalties are. This would mean a guaranteed income stream for both featured artists and non-featured (session or orchestral) musicians.
Met ER wordt dus een poule geld gecreëerd naast de al bestaande geldstromen vanuit streaming, die, zoals door Bertolf uitgelegd in De Machine en door mij in deze Nielsbrief, wordt verdeeld over andere partijen dan de mastereigenaar. Die nieuwe poule geld omzeilt dus een belangrijke oorzaak van de ongelijke verdeling van die bestaande geldstroom: oude en/of oneerlijke platencontracten waardoor artiesten maar een klein deel zien van de 70-75% die Spotify uitkeert aan rechthebbenden. En dit allemaal door een bestaand betaalmodel (dat voor radio airplay) toe te voegen aan het huidige vergoedingenmodel.
Lange inleiding om te komen waar ik wil: het delen van onderstaand artikel. Als je de discussie tot hier met interesse hebt gevolgd en het inkomen van muziekmakers je aan het hart gaat, is dit een artikel waar je wijzer wordt over ER en de gevolgen. Fijn dat er slimme mensen met een rekenmachine zijn die dat onder elkaar zetten voor ons allemaal:
Hoeveel je per stream verdient, kan Wilbert Mutsaers van Spotify NL niet zeggen. “De bedragen liggen maar net aan de afspraken die je hebt met je manager en label. Maar ik kan wel zeggen dat we per kwartaal een miljard aan royalty's betalen aan artiesten.” Froukjes hit Groter Dan Ik is tot dusver 1,8 miljoen keer beluisterd op Spotify en daarmee verdiende ze zo'n €6400. “Voor mij is dat veel geld, maar ik kan hier niet van leven. Ik moet het verder hebben van schrijfklussen, campagnes en studiefinanciering.”
2. Het is niet al goud wat er blinkt...
In de eerste Nielsbrief van dit jaar ging het over de catalogi van grote songschrijvers die voor veel geld worden overgenomen. De 'oude' muziekindustrie roert zich ook in deze strijd. Pure zurigheid omdat ze een paar keer misgrepen of heeft meneer gelijk en is dit een nieuwe tulpengekte?
“When you . . . pay north of a certain multiple, you’re beginning to move into the world of finance that lacks a certain amount of discipline,” he told the Financial Times. “I praise the people that can figure out how to make money when they pay 25 times [a song’s historic annual royalties]. God bless.”
3. Geen 5 dagen de tijd? Lees je in.
De meestbekeken link in de vorige Nielsbrief was die naar de niet-misselijke 5-daagse managementcursus die Musickness en VI.BE vanaf 22 februari a.s. starten. Inschrijven kan nog steeds (gratis!).
Voor wie geen 5 dagen de tijd heeft, is er onderstaand artikel. Je kunt het ook allebei doen, want kennis = macht, ook juist anno 2021:
Dat was 'm weer. Wat van opgestoken? Laat het mij weten en vertel het anderen! Tot de volgende.
Groet,
Niels