Terug in de schoolbanken met EHPO 🎓

1. EHPO, daar steek je wat van op

Mijn dagelijkse blog (†) maakte startende muzikanten wijzer. Deze nieuwsbrief is vooral dat: nieuws en actuele ontwikkelingen. Maar iedereen steekt iets op van deze 2 verhelderende overzichtsartikelen:

• De kritiek dat Spotify artiesten te weinig uitbetaalt is een beetje verstomd. Belangrijkste oorzaak voor dat ongenoegen zijn namelijk niet Spotify's uitkeringen (die toenemen bij het groeien van de dienst), maar de deal die klagende artiesten met hun label hebben (de financier en dus eigenaar van hun opnamen). Deze infographic laat die verhoudingen en de route van het geld goed zien:
  

The money each artist receives from streaming, and the way they receive it, is entirely case-by-case. Jordan Bromley and Nicole Sollberger explain how this plate of spaghetti gets made:

Dat maakt dus weinig uit...

• Rechten dan, het meest onbegrepen en ongrijpbare onderdeel van de muziekindustrie. Deze worden vaak beheerd en geadministreerd door grote muziekuitgevers, BUMA-STEMRA en SENA. Rufus Kain legt in dit artikel uit hoe dat zit en claimt dat bij muziekuitgeverijen de geldmachine nooit is gestopt met 💶💶 spugen:
  

Muziekuitgevers verbinden songschrijvers aan muzikanten en liedjes aan media en reclamebureaus. Iedere keer dat hun liedjes worden gekocht, gedraaid, gestreamd of uitgevoerd, verdienen muziekuitgevers geld.

(Als je hier inlogt met code rkdc89 kun je meepraten onder bovenstaand artikel en lees je De Correspondent een maand lang gratis!)

Kain verwijst naar de schimmige praktijken van sommige uitgevers en bureaus die muzikanten koppelen aan merken en hun muziek gebruiken in commercials en reclamecampagnes. Een lucratieve business – vooral voor de eigenaren van die bureaus – die zichzelf soms opvoeren als componisten van songs waar ze geen noot aan hebben meegeschreven. Schunnig. Hier de highlights uit onderstaand achtergrondartikel (€):

Aan deuntjes voor reclames en tv-programma's worden jaarlijks miljoenen euro's verdiend. Die gaan vooral naar bemiddelaars en omroepen, niet naar de oorspronkelijke componisten.

Het kulargument dat Hans Brouwer van Massive Music in dit Volkskrant-artikel ook noemt: hoezo 'prijs je je uit de markt' als je jezelf niet als co-auteur van een song opvoert? Dat gaat over vergoeding van de componist (= de opdrachtnemer), niet over de prijs die je je klant (= het merk) berekent en je concurrentiepositie bepaalt. Wat een onzin. En sommige omroepen hebben als opdrachtgever ook boter op hun hoofd.

Hoe dat voelt, je muziek verbinden aan merken en commercials? Anohni (= Antony van The Johnsons) deed het met Apple, maar heeft spijt: “The [video] was done basically for free, just to make a product that we were then obliged to rent exclusively to Apple for a fraction of what they would have paid for it if they had framed it as an advertisement, which of course it was, though I didn’t want to admit it at the time.”

“So after a lot of hemming and hawing I agreed to work with Apple. I wanted the video to have a wider reach, and only Apple could offer me the resources to do so.”

2. Streaming (waar zouden we zijn zonder...?)

Cooking Vinyl is een Britse onafhankelijke full service company die muziek van o.a. The Prodigy, Passenger en Billy Bragg uitbrengt, artiesten wereldwijde distributie, marketing en promotie biedt, maar de rechten op hun muziek laat behouden (eat that, Hans Brouwer). Halverwege dit grote interview geeft eigenaar Martin Goldschmidt zijn visie op de ontwikkeling van de wereldwijde streamingmarkt. Die man praat geen poep. Voor mensen die dat lange interview niet aankunnen (zonde), vat Music:)ally enkele highlights over streaming samen:

Martin Goldschmidt: “[Spotify] are bringing masses of people into paying for music who used to never pay for music. Look at China, Russia, and India: it’s obvious that freemium is the only way to monetise those markets on a mass market proposition.”

Vorige week sterke geruchten, nu is Amazon Music Unlimited er al:

The intention with this pricing is clear: to tempt away those Prime members currently subscribing to more expensive Spotify or Apple Music accounts.

3. Gratis Geld

Weet je nog, die subsidie van De Staat en de sh*tstorm die volgde? Leon Verdonschot schreef het het beste op: De Staat van hypocrisie.

Aan de overkant van Het Kanaal zijn ze niet zo kortzichtig. Daar snappen ze dat Britse muziek een uitstekend exportproduct is, waard om in te investeren, wetende dat een injectie bij de juiste artiesten een bedrijfstak helpt, werkgelegenheid creëert en vooral: dat een veelvoud via een omweg als 'economische bedrijvigheid' (ticket- en cd-verkoop, streams, toerisme, export, zaalverhuur, festivals die geboekt worden, opgebouwde auteursrechten) terugvloeit naar de band én de economie. Verstandig:

Chief Executive of the BPI Geoff Taylor: “The strength of Britain’s music and creative industries are a strategic asset for this country and can act as a powerful international calling card”

4. Over opkopen en overnemen

De afgelopen weken besprak ik meermaals de high-profile overstap van ex-Warnerbaas Lyor Cohen naar YouTube/Google. Is dat goed of slecht nieuws voor labels en muzikanten? Muzikante Maria Schneider spreekt geen woord Spaans als het over YouTube en die overstap gaat:

YouTube is ruining any chance for an honest record label, a new streaming service, or an independent musician to make it. It has become a behemoth Jabba the Hutt engorging itself on an all-you-can-eat buffet. Mr. Cohen is just the icing on the cake.

En de volgende overname is niet ver weg, schijnt:

Each has the means: Disney’s market cap is about 3x Netflix’s, Apple’s is a whopping 12x, and Amazon’s is 8x. Netflix will be bought, it’s only a question of when.

Niet gek als je deze vraag eerlijk beantwoordt:

Of every dollar that Spotify brings in, about 85 cents goes right back out the door again in the form of payments to the music industry. How does Spotify actually plan to make money?

Dat was het weer. Tot de volgende keer!

Groet,

Niels