🔴⚪️ Wie kaatst, kan de ⚽️ verwachten...
1. Taylor, wat doe je nu (en waarom)?
Taylor Swift doet wat ze belooft/waarmee ze dreigde: ze heeft het eerste van haar zes oude albums opnieuw opgenomen (nu te streamen, de originele versie staat ook nog op Spotify). Fans blij, Taylor blij, maar zakelijk en rechten-technisch is over deze re-recordings nogal wat te doen.
Eerst uitleggen waarom Taylor Swift haar zes albums opnieuw opneemt, wat ze ermee kan en wil bereiken (en vooral wat niet!). Dat hoef ik gelukkig niet zelf te doen, want Stefan wees me op deze thread van een rechtenstudent die dat doet in klare taal, met nuttige aanvullingen en relevante correcties van anderen. Leve Twitter! ⤵️
Morgen neem ik met Atze de nieuwe Machine op en daar gaan we uitgebreid in op deze case, met ronduit geweldige input van een succesvolle Nederlandse producer over hoe je je eigen werk het best namaakt. Mis het niet, abonneer je, woensdagochtend staat de nieuwe aflevering live op Spotify en elk ander podcastplatform.
Heb je de Taylors strijd helemaal gemist? MBW zet de feiten op een rij:
HYBE said: “[This] deal brings together a range of services including management, label services and publishing for global artists BTS, TXT, SEVENTEEN, NU’EST, GFRIEND, ENHYPEN, ZICO, Justin Bieber, Ariana Grande, J Balvin, Demi Lovato, Thomas Rhett, Florida Georgia Line, Lady A and more.” Plus de masters en rechten van Taylor Swifts eerste 6 albums...
Op meerdere plekken in de internationale muziekindustrie wisselen de afgelopen maanden partijen gebundelde rechten en/of masters van eigenaar. De onvolprezen Smiths zongen het in 1987 al:
Re-issue! Re-package! Re-package!
Re-evaluate the songs
Double-pack with a photograph
Extra track (and a tacky badge)
In bijna elke Nielsbrief van 2021 heb ik een opvallende aan- of verkoop gedeeld, gerealiseerd door hyperactieve nieuwe spelers op de rechtenmarkt of één van de bestaande grote jongens. Deze koehandel staat niet op zichzelf en het einde is nog lang niet in zicht, precies waarom Atze en ik er het morgen over gaan hebben. Ook Nederland doet een duit in het zakje (of moet ik zeggen: CTM haalt flink wat duiten uit een zakje?):
CTM Outlander Music has already closed its first catalog deal with the acquisition of over 1,000 songs from TEN Music Group, including hits by Rihanna, Shakira, Panic! At the Disco and Zara Larsson’s Lush Life, which has been streamed over 950 million times on Spotify alone.
Les Ware, co-founder/chairman of patent management firm Marconi: “We have been managing intellectual property for the past 30 years and believe the time has come to bring our expertise to bear on the music industry. Technology is changing the music market very rapidly and we have the deep expertise necessary to navigate and profit from these changes.”
En dit alles een week nadat twee andere clubs de krachten bundelen en daarbij schaamteloos pochen over hun diepe zakken en strategische doelen. Over welke grote band zou dit citaat gaan?
Nat Zilkha (KKR) confirms that initial joint spending capacity “is measured in the $1 billion-plus category”, and that beyond this, “there’s no upper limit on the capital”. [...] Does Hartwich Masuch (BMG) think we’re not far away from the storied $500m-plus price-tag for a single songwriter/artist’s catalog? “Definitely, and it’s not hard to name the suspects. I recently learned of one huge band who got back their masters after updating what was a life-of-copyright deal with a major record company. The [updated deal] ensured that every time they released a new album, they gained back a [reversion] on a classic album. And in January this year, they gained full control of their catalog.”
Tot zover het recente fusie-, overnamenieuws en de feiten rond Taylor Swift. En je kon er op wachten, industrieblogger Bob Lefsetz doopt zijn pen in de chilipepers 🌶️ en zegt zijn zegje, waarbij hij verrassend genoeg niet losgaat op de zakelijke kant en argumenten voor Taylors re-recordings, maar meer over de kwaliteit en waarde van de oorspronkelijke opnamen. Ik las het instemmend, maar meer nog de twee keer dat Lefsetz daarna zijn inbox leegde en de inhoud met lezersreacties deelde: 1, 2. Daar staat veel waars tussen! Zou me niet verbazen als Ome Bob zijn brievenbus deze week nog een derde keer omkiept... De mooiste quote:
“When money enters the room, God leaves the room." - Quicy Jones
2. Het is niet alles goud wat er blinkt...
Over koehandel 🐮 en agressief aankoopbeleid gesproken: met genoegen haakte ik in recente Nielsbrieven aan bij Merck Mercuriadis' PR-offensiefje en zijn onverbloemde tirades tegen de traditionele muziekindustrie en collega-publishers. Met zijn door investeerders gefinancierde jonge publishingfonds kocht hij de afgelopen maanden diverse aansprekende catalogi van boomers op. The Baffler werpt een zeer kritische blik op Hipgnosis' zelfbenoemde geuzenrol en neemt daarbij, net als Mercuriadis, geen blad voor de mond. Wie kaatst...
Hipgnosis, for all its bombastic claims of benevolent disruption, is really just a parasite feeding on a parasite. Its [...] dividend is the last oozing residue of value that can be wrung out of a musical property after Sony, TikTok, and whoever else has had their way with it. A culture vulture in the most literal sense of the word, Hipgnosis feeds on the dead flesh of another’s kill. This puts them in a curious position with regard to “new music”, which they must perforce view with a combination of avarice, suspicion, and fear.
Slechts twee onderwerpen deze week, maar ik beeld me in dat less = more. Tot de volgende Nielsbrief!
Groet,
Niels