🔴 Zo ziet de muziekindustrie er over 10 jaar uit
Een warm, pumpkin spice 🎃 welkom aan flink wat nieuwe lezers! Ik hoop dat er iets van je gading bij zit. Enthousiast? Stuur deze Nielsbrief dan vooral door naar andere nieuwsgierigen. Dank!
In de editie van vandaag:
1. Het verleden…
2. …en de toekomst van de muziekindustrie.
3. Toch nog deze old school meneer aan het woord.
4. De Aussies pakken die ondoorzichtige platinum tickets aan. Goede zaak!
1. Het verleden van de muziekindustrie
We zijn een Machine-appgroep gestart, weet je nog? Met bijna 700 leden kwam je de eerste 2 weken nauwelijks boven de drukte uit, maar inmiddels zijn de gesprekken en gedachtewisselingen overzichtelijk en inhoudelijk relevant. Terugkerend onderwerp – al heel mijn hele bloggende, boek- en nieuwsbrief-schrijvende leven lang – blijft de chronische ondoorzichtigheid van de muziekindustrie voor buitenstaanders en fans, vooral als het gaat over ticketing en de verdeling van streaming inkomsten. In de appgroep werd al een waardevolle boekenlijst gedeeld (incl. de Muziekbijbel), voor wie de industrie écht wil snappen en geen genoeg krijgt van juicy verhalen. Maar dan valt er nog steeds een hoop uit te leggen. En dat past niet in 1 appje.
Een tweet van Lily Allen, waarin ze beweerde dat foto’s van haar voeten op OnlyFans meer opleverden dan haar muziek op Spotify, gaf voor de zoveelste keer aanleiding tot een breed gevoerde discussie over contracten, streaming, vergoedingen en rondkomen in de muziekindustrie.
Gelukkig werkte hoofdredacteur Sean Adams van Drowned In Sound zich in ‘t zweet om dat allemaal goed op een rijtje te zetten, feiten van fictie te scheiden:
Before I begin, I need to make clear I don’t know precisely what deal Lily Allen signed, so some of this will be making assumptions based on industry averages and draw on some of my over decades experience as an artist manager and independent label founder. I’m also going to over simplify some of the complexity to try not to make this too confusing for anyone outside of the biz as the way the money flows can quickly feel like an ouroboros, where a serpent eats its own tail, then coughs it back up.
Erwin is ook enthousiast over Adams’ stuk en versimpelt de kern:
Iedere keer als ik een artiest zie klagen over de hoeveelheid geld (NIKS! WEINIG!) die ze van Spotify ontvangen, zeg ik: dan heb je een slecht contract getekend. Want Spotify draagt 70% van de inkomsten af aan de rechthebbenden van de muziek. […] Er komen nog heel veel andere zaken bij kijken, maar dit is het in hoofdlijnen: Spotify draagt geld af, je contract bepaalt hoeveel je daarvan ziet.
Een long read dus, geen dik boek, maar wel een heel goede voor wie het wil snappen, met o.a. dit complete en licht intimiderende stroomschema dat ik niet eerder zag. Of het de boel overzichtelijker maakt weet ik niet 1-2-3, maar goed is het wel:
Nog steeds ontevreden over wat je vangt van Spotify? Trick the system: “Folk-pop mischief-maker Catbreath has collected hundreds of thousands of streams by giving his songs prankish titles like “Chill Music”, “Gym Bangers” and “My Discover Weekly.”
2. De toekomst van de muziekindustrie
Hofleverancier van uitstekende stukken Ted Gioia doet het niet voor minder en voorspelt: What the music industry will look like in 10 years. En Gioia schetst geen (zoals je misschien verwacht) kil doemscenario, maar een Top 9 vol kansen en goed nieuws voor muzikanten (mits hij gelijk krijgt):
Wacht, laat me je een paar clicks besparen (nummer = link = puntsgewijze uitleg):
(1) Major record labels will gradually turn into sterile IP management companies — it’s already happening — and this will cut them off from the creative currents in society.
(2) Artists will have many options to connect directly with fans — so they won’t need huge music companies.
(3) After years of imposed conformity, listeners will be hungry for something outside the stultifying formulas that have imposed unchanging genre styles for decades.
(4) Alternative channels for music will grow much faster than the large monoculture corporations — and will be the place where new things flourish.
(5) The best strategy for corporate success in this freewheeling future is to nurture, support, and empower the next generation of artists.
(6) Boring, passively-consumed music won’t disappear, but all the excitement will be elsewhere.
(7) A growing number of ‘superfans’ will drive the economics of the music industry — and they will have intense loyalties to musicians and genres.
(8) Live music will be the hottest event in town — and prove that there’s a huge amount of energy and excitement that doesn’t happen on a phone app.
(9) Disruption will come from outside the current paradigm — that’s how innovation happens.
Dank voor deze opsteker, Ted! 👍🏼
3. Toch nog even de ‘oude’ industrie aan het woord
Dit interview van een week of 3 geleden komt ook uit Teds 9-puntenlijst van hierboven, maar werd me eerder getipt door Erwin. Het is de baas van Sony Music, ‘s werelds tweede label na Universal. En hij mag dan misschien van de oude garde zijn, hij praat geen poep 💩 over de staat, kansen en uitdagingen van zijn industrie:
Meer old school: hardstyle grensverlegger The Prophet aan de tand gevoeld door collega Atze n.a.v. de biografie die Arne van Terphoven schreef. Smullen:
Terug naar het heden: Hoe Wende Snijders haar huidige theaterreeks Vrijplaats maakte. Een onthullend en prachtig gemaakt kijkje achter de schermen:
4. Nog even over die staat van de industrie…
Sony’s Rob Stringer geeft hoog op over de kansen en groeiende inkomsten die liggen bij bijzondere live events rondom artiesten, ijzeren repertoire (= backcatalogus) en concerten. Maar het is niet al goud wat er blinkt: aan de overkant van de plas valt het ene na het andere (middelgrote) festival om en zelfs de grootste man in de bar (Coachella) verkoopt niet standaard meer uit.
Meer trouble in paradise voor de livesector: Australië verbiedt variabele ticketprijzen voor onder meer concerten.
Premier Albanese en minister van Financiën Chalmers kondigden een plan aan om deze strategie te verbieden. Het maakt deel uit van een groter plan waarin de overheid "oneerlijke handelspraktijken" wil verbieden op basis van de Australische consumentenwet. Zo wil ze ook onduidelijke verborgen kosten bij onder meer sportschoollidmaatschappen en vliegtickets aanpakken.
"Van concertkaartjes tot hotelkamers en sportschoolabonnementen: Australiërs zijn het zat dat bedrijven sluwe tactieken gebruiken die het moeilijk maken om abonnementen te beëindigen of verborgen kosten aan aankopen toevoegen", zegt de Australische overheid in een verklaring.
Dat was het. Tot de volgende Nielsbrief!
Groet,
Niels