🔴 Verstandig: niet al je eitjes in 1 mandje 🪺
Die kwinkslag kon ik niet laten op deze Tweede Paasdag – sorry 😛 En voor iedereen die zich afvroeg waar-ie bleef: de jongste versie van de populairste grafiek van het jaar staat vandaag op plek #3.
Herstel: in de vorige Nielsbrief heb ik de post over Ronnie Flex vs. Top Notch onzorgvuldig geformuleerd. Ik wekte de indruk dat Erwin niet voldoende is ingevoerd (wat niet klopt) en had expliciet moeten verwijzen naar zijn belangrijkste punt: “Als ik tussen de twee moet kiezen, heb ik in eerste instantie idd een voorkeur voor de minst machtige partij. De partij waarom de muziekindustrie mijns inziens moet draaien. Ik vind dat redelijke contracten de standaard moeten zijn.” Dat heb ik aangepast. Excuses voor deze suggestieve onzorgvuldigheid; dat was niet nodig.
In deze editie lees je:
1. Hoe Universal Music Group (bijna) alle touwtjes in handen kreeg…
2. …en de ontbrekende draadjes ergens anders hangt.
3. Vier grote roze pijlen 🎀 in de clickhit van het jaar.
4. Over bekvechten.
1. Hoe Universal uitgekookt 🐣 de macht greep...
De laatste editie van mijn favoriete nieuwsbrief trapt af met een gedegen samenvatting hoe Universal Music de macht in de recording kant van de muziekindustrie naar zich toe heeft getrokken in de afgelopen jaren. Niet door domweg marktaandeel op te kopen (soms wel, maar dat trekt slechts lastige pottenkijkers en ongewenste aandacht van overheden, de Europese commissie en andere toezichthouders), maar door uitgekookt niet te negeren invloed te verwerven:
Universal is understanding that strategic partnerships and minority investment ensure that when it comes to how the music market develops, it is holding unparalleled influence. Whether it is minority stakes (49% of PIAS, 25% of NTS for example) or strategic alliances (YouTube, HYBE, Roland), Universal is working hard to ensure that its network of influence stretches far and wide through both the recorded music space and the wider music world beyond it.
I have written before about Universal’s market share and how that should be of concern. Increasingly though, I am realising that Universal is playing a much smarter game than that. Put simply, it does not need market share provided it can ensure all partners are backing whatever agenda it might have. Market share is good, but supreme influence is even better.
Again, the Deezer remuneration aspect might be the best example here. Granted, it isn’t all bad, but it most certainly ensures that Universal’s agenda is met first and foremost. The really crucial part however, is that this alternative method managed to get so far without a single other label (or trade body, I would assume) being consulted. By the time this was being pushed through, it was too late, and all everyone else could do was sign on or stay with the current approach. Any means to propose an alternative remuneration method had already vanished.
Hoe groot Universal directe en indirecte macht inmiddels is, wordt op dit moment natuurlijk het best geïllustreerd door de clash met TikTok, waarbij Universal Music Group zoveel mogelijk opnames en composities waar ze (een deel van) de master- en/of auteursrechten beheert van het platform heeft verwijderd om hogere vergoedingen voor gebruik af te dwingen. Die clash duurt inmiddels 2 maanden.
Lees Darren Hemmings’ complete verhandeling hier:
2. ... en z'n eieren in meerdere mandjes legt 🪺
Want het valt niet te ontkennen dat Universals artiestenstal hinder ondervindt van de frontale botsing met TikTok. De afgelopen jaren is het short video platform de onbetwiste kampioen music discovery gebleken, een claim die geen enkele andere DSP zó overtuigend waarmaakt. Maar ‘s werelds grootste muzieklabel is niet voor 1 gat te vangen en ontwikkelt doodleuk met een concurrent – weer heel uitgekookt – delen van die functionaliteiten om dat gebrek te vullen:
Universal Music Group announced on Thursday (March 28) that its artists will soon have the ability to tease unreleased music on Spotify. Sharing snippets of unreleased songs on social media has been one of the most popular promotional methods for artists during the TikTok era (sometimes to the chagrin of songwriters). In many instances, artists haven’t even finished writing the song that they tease. But fan enthusiasm can make these scraps of music go viral anyway, especially on TikTok, sending artists scrambling to write another verse, record a full song, and release it as soon as possible — hopefully to a rapturous reception.
3. Lekker plaatje
Daar is-ie weer, geüpdatet voor 1973-2023, trek maar lekker aan de schuifjes:
Aanleiding is zoals elk jaar de bekendmaking van de meest recente cijfers van de Recording Industry Association of America (RIAA). De Nederlandse collega’s van de NVPI (= Nederlandse Vereniging van Producenten en Importeurs van beeld- en geluidsdragers) gingen ze een week eerder voor met een ronkend bericht waarin het confettikanon 🎊 werd afgeschoten: Wereldwijde inkomsten muziekindustrie met 10,2% gegroeid in 2023. Het is de ultieme wens eis van investeerders en aandeelhouders: de zg. ‘double digit growth’, dus we hoeven geen medelijden met ze te hebben... De champagne kan open! 🍾
4. Bekvechterij
Ex-Galaxie 500-bandlid Damon Krukowski berijdt vaker dit stokpaardje en The Guardian geeft hem ruimte om zijn punt nogmaals te maken: How are musicians supposed to survive on $0.00173 per stream? Aanleiding is het voorstel van een Amerikaans congreslid waar ik onderaan deze Nielsbrief aandacht aan besteed. Zij stelt een standaard minimum vergoeding van $0,01 per stream voor.
Krukowski’s column was nog warm of industrieblogger Bob Lefsetz vloog er met gestrekt been in: “This is a hobby, not a career“. Buiten het verwijt dat hij Krukowski maakt dat zijn cijfers over streaming vergoedingen niet op orde zijn, stoort Lefsetz zich vooral aan het feit dat ‘s mans pleidooi suggereert dat elke muzikant van zijn/haar muziek moet kunnen leven en dat hij de verantwoordelijkheid daarvoor bij de streamers legt. Helaas: de inkomstenverdeling in kunst, muziek en sport is een piramide, met een hele smalle top en een heel groot peloton… 🥺
Lefsetz wordt bijgevallen door zijn meeste lezers. De eerste ingezonden brief vat e.e.a. goed samen:
The problem is people hear the word “million” associated with their stream counts and think that it should equal lots of $. Then they look at the imputed per stream rate and think it’s pathetic.
The facts are:
* DSPs pay 50-70% of their gross revenues to the royalty pool (more than 10x [Amerikaanse] radio).
* Successful records earn beaucoup bucks from streaming.
* Complainers are either not popular, or have deals with a label or publisher that is either still recouping the advance or is an old school deal taking most of the pie.[…] The real injustice in streaming is the 4 or 5:1 ratio of the value of the master vs publishing. That’s a travesty and hopefully unsustainable. There is no fundamental legal or economic reason why it shouldn’t be 1:1, it’s just the result of an historic industry power imbalance favoring the record labels.
Dat laatste betekent concreet: de uitvoerder/artiest van een track en de rechthebbende(n) van die opname ontvangt 4-5x de vergoeding voor een stream dan de componist(en) en zijn/haar publisher. Dat is inderdaad nogal uit verhouding.
Verder klaagt Krukowski dus aan het verkeerde loket (ook niet voor het eerst dat ik dat schrijf) en moet hij rijen voor zijn deur creëren:
Tot de volgende Nielsbrief!
Groet,
Niels