Blij met de balans in deze Nielsbrief: eer bewijzen aan een paar van mijn favoriete artiesten, een lach, een traan, maar de sterke verhalen over de industrie, A&R en de afnemende impact van de charts zou ik niet overslaan. En dat rijmt!
De niet bij naam genoemde band is Enter Shikari. #1 album in UK. Paar maanden geleden nog in de grote zaal van de Oosterpoort gezien, was niets mis mee. Overigens wel weinig nummers (of zelfs geen 1) van de nieuwe plaat.
De aandacht van het publiek heeft zich dus meer verspreid. Lijkt mij voor de artiesten ook prettiger, nu krijgen meer muzikanten/bands een deel van de taart. Ben ook zeer benieuwd hoe dit zich verder gaat ontwikkelen want de geschiedenis wil graag de grote namen noteren en de rest vergeten. Maar inmiddels is onze blik op de wereld vergroot is. Je ziet een inhaalslag op het gebied van gender en afkomst. Hoewel de kunsten altijd draaiden om Picasso, Van Gogh, Bach, Beethoven, Beatles, Prince en zo verder, daarmee werd een verkeerd beeld gecreëerd. Er is namelijk zoveel meer. Die andere historie wordt nu wat meer zichtbaar omdat men er echt bewust naar op zoek gaat. Witte machismo mannen met een grote bek hebben simpelweg teveel de boel bepaald. Ook zijn hele continenten decennia lang genegeerd op het gebied van kunst.
Zelf heb ik die aandacht voor succesvolle artiesten ook nooit begrepen. Populariteit zegt niets over de kwaliteit. Het is een te simplistisch oordeel: deze persoon is populair, dus moet 'ie wel goed zijn. En de massa heeft inmiddels ook wel door dat het zo niet werkt. Men wantrouwt vandaag de dag eerder wat populair is omdat men niet gelooft in de oprechtheid daarvan. Ik geloof dat er echt sprake is van een kentering: aandacht voor het kleine. Het dicht in de buurt dingen doen. En de inmiddels flink ingedaalde wetenschap dat aan exponentiële groei echt een grens zit.
De tijden van massamedia en supersterren liggen achter ons.
De niet bij naam genoemde band is Enter Shikari. #1 album in UK. Paar maanden geleden nog in de grote zaal van de Oosterpoort gezien, was niets mis mee. Overigens wel weinig nummers (of zelfs geen 1) van de nieuwe plaat.
Fijn dat je hier over schrijft.
De aandacht van het publiek heeft zich dus meer verspreid. Lijkt mij voor de artiesten ook prettiger, nu krijgen meer muzikanten/bands een deel van de taart. Ben ook zeer benieuwd hoe dit zich verder gaat ontwikkelen want de geschiedenis wil graag de grote namen noteren en de rest vergeten. Maar inmiddels is onze blik op de wereld vergroot is. Je ziet een inhaalslag op het gebied van gender en afkomst. Hoewel de kunsten altijd draaiden om Picasso, Van Gogh, Bach, Beethoven, Beatles, Prince en zo verder, daarmee werd een verkeerd beeld gecreëerd. Er is namelijk zoveel meer. Die andere historie wordt nu wat meer zichtbaar omdat men er echt bewust naar op zoek gaat. Witte machismo mannen met een grote bek hebben simpelweg teveel de boel bepaald. Ook zijn hele continenten decennia lang genegeerd op het gebied van kunst.
Zelf heb ik die aandacht voor succesvolle artiesten ook nooit begrepen. Populariteit zegt niets over de kwaliteit. Het is een te simplistisch oordeel: deze persoon is populair, dus moet 'ie wel goed zijn. En de massa heeft inmiddels ook wel door dat het zo niet werkt. Men wantrouwt vandaag de dag eerder wat populair is omdat men niet gelooft in de oprechtheid daarvan. Ik geloof dat er echt sprake is van een kentering: aandacht voor het kleine. Het dicht in de buurt dingen doen. En de inmiddels flink ingedaalde wetenschap dat aan exponentiële groei echt een grens zit.
De tijden van massamedia en supersterren liggen achter ons.
Applaus voor deze mooie droom! Ik ben er helemaal voor, en help het ons hopen, maar zie toch ook wel dat groot = groot, ook nog steeds in muziek.